سندروم دست بی قرار

سندروم دست بی قرار (RAS) (Restless Arm Syndrom) یکی از نادرترین و عجیب ترین بیماری های روانی می باشد. دراین مقاله که خلاصه ای از یک تحقیق علمی است. به بررسی اجمالی و خلاصه دنیای پزشکی در مورد این بیماری می پردازیم. به طور کلی سندروم دست بی قرار با احساس سوزش هنگام استراحت کردن، حس نیاز به تکان دادن دست‌ها، خارش و احساس سوزن سوزن شدن دست‌ها همراه است. این بیماری می تواند خفیف، متوسط و شدید بروز پیدا کند.

سندروم بی قراری در اندام ها چیست؟

RLS یا سندروم بی قراری پا

یک نوع اندام فوقانی بر سندروم پاهای بی قرار (RLS) تمرکز دارد. RLS، همچنین به عنوان بیماری ویلیس-اکبوم نیز شناخته می شود. ابتدا توسط توماس ویلیس در سال 1685 توضیح داده شد. اصطلاح “سندروم پاهای بی قرار” توسط کارل اکسل اکبوم معرفی شد و اولین معیارهای تشخیصی رسمی در سال 1945 منتشر شد.

یک اختلال عصبی غالباً اتفاق می افتد که با یک اصرار غیر قابل مقاومت برای حرکت اندام های تحتانی که اغلب با احساسات ناخوشایند در پاها همراه است. در زمان های استراحت و عصر بدتر می شود. این تمایل بیمارگونه با حرکت بهبود می یابد. گسترش بی قراری پا در اندام فوقانی اغلب در بیماران معمولی که فقط RLS در پاها داشتند و معمولاً در جریان RLS گزارش شده است. ماندگاری و افزایش بی قراری بیشتر در اندام های تحتانی گزارش نشده است.

همچنین شاید مایل باشید چگونه از خشکی پوست صورت خود خلاص شوید را مطالعه کنید.

RAS یا سندروم دست بی قرار

در RAS، بازوها عمدتاً با درگیری کم یا زیاد پاها تحت تأثیر قرار می گیرند. موارد سندروم شانه بی قرار یا حرکات دوره ای بازوها بدون بی قراری بازو در اینجا مد نظر نیست. به طور کلی، تصویر بالینی RAS با تصویر RLS به جز محل علائم در اندام فوقانی متفاوت نیست. مکانیسم های اساسی گسترش RLS به بیقراری اندام فوقانی و RAS ناشناخته است.

این که آیا RAS یک نوع فنوتیپی RLS است یا یک نهاد جداگانه نیاز به تحقیقات بیشتر دارد. مطابق معیارهای تشخیصی IRLSSG در مواردی که مشکوک هستند اگر علائم مشابه RLS در یک یا هر دو بازو وجود داشته باشد، توجه ویژه به RAS جلب می شود. به خصوص وقتی که یک الگوی شبانه روزی دارند و با حرکت و درمان با دوپامینرژیک بهبود می یابند. پزشکان باید از این بیماری نادر آگاه باشند. به خصوص که درمان با استفاده از آگونیست دوپامینرژیک بسیار مؤثر است.

عوامل RLS

از نظر پزشکی RLS به طور قابل توجهی تأثیر منفی از تاخیر در خواب و یا بی خوابی و همچنین خستگی در عملکرد روز، خواب آلودگی در روز، کاهش غلظت خون و افسردگی می گیرد. ارتباط معنی داری بین آنها وجود دارد. RLS باعث کاهش کیفیت زندگی می شود. در اشکال شدید خود ناتوانی در محبت می تواند ایجاد کند و می تواند مرگ و میر را افزایش دهد.

با توجه به نظرسنجی های جامعه مبتنی بر مطالعه RLS تنها به عنوان یک علامت شیوع RLS در 9.4-15٪ از جمعیت تصادفی محاسبه شد. هنگامی که معیارهای فرکانس یا شدت اضافه شد، شیوع از 2.2٪ تا 7.9٪ بود. زمانی که تشخیص تفاوت استفاده شد تخمین ها بین 1.9 و 4.6 بود.

برای تغذیه پوست خود، مطالعه غذاهایی که برای سلامت و زیبایی پوست مفید هستند را توصیه می کنیم.

 تأثیر و استراتژی های مدیریت RAS

تأثیر RAS بر خواب و عملکرد روزانه تا بحال گزارش نشده است. کلیه بیماران دارای علائم اصلی ناراحتی در خواب و بی خوابی مداوم، خواب نامناسب، خواب آلودگی در روز و خستگی هستند.

درمان دوپامینرژیک، مکمل آهن، ترامادول، گاباپنتین و کلونازپام در بیماران مورد آزمایش مؤثر بود. همچنین تشدید سندروم در چند بیمار مشاهده شد.

شیوع RAS

در بعضی از بیماران علائم ممکن است تا بی قراری در پاها گسترش یابد. اکنون توسط 8 تیم مختلف در مقالات و تحقیقات گزارش شده است که ممکن است RAS یک بیماری بسیار نادر باشد. با این حال، شیوع RAS تا حد زیادی ناشناخته است. تاخیر طولانی مدت (تا 25 سال) بین شروع علائم و تشخیص RAS احتمالاً بیانگر مشکلات تشخیصی مربوط به توپوگرافی آتیپیک است. احتمالاً RAS تشخیص داده شده، به ویژه در اشکال خفیف تر و زودگذر وجود داشته اند. اولین مورد شدیدRAS، یا وجود علائم گمراه کننده مانند خارش، بیمار گزارش شده دانشجوی 23 ساله پزشکی بود که دچار RAS پس از آسیب دیدگی و تحول خودبخود و بدون حاد شدگی بود.

در یکی از تحقیقات، نویسنده اظهار داشت که یک نگرانی وجود دارد مبنی بر اینکه علائم شروع یک بیماری عصبی یا حتی یک روانپریشی باشد.  نویسنده نامه خود را به سردبیر یک مجله با این جمله خاتمه داد: “من به این شرایط عجیب علاقه مند شدم زیرا من آن دانشجو پزشکی بودم”. احتمالاً اگر نویسنده بیمار نبوده و قادر به تشخیص RAS خود نبود، این مشاهده اولیه و جالب در این مورد انتشار نمی یافت.

در مورد اسکراب ها مطالعه روش‌های استفاده از ژل آلوئه ورا برای صورت خالی از لطف نیست.

استراتژی ها و تأثیرات مدیریت RAS با روش های RLS قابل مقایسه است

به طور مشابه با RLS، بیماران RAS از درمان دوپامینرژیک، مکمل کمبود آهن، درمان انسداد خواب و بهداشت مناسب خواب بهره مند شدند. لیگاگوندهای دلتا آلفا 2 و مواد مخدر نیز ممکن است در RAS کارآمد باشند.

تأثیر RAS بر خواب و عملکرد روز در اکثر بیماران وجود داشت. در مورد RLS، بعضی از بیماران RAS هنگامی که علائم شدید بود، دچار افسردگی و افکار خودکشی شدند.

به طور کلی، به نظر می رسد تصویر بالینی RAS با RLS بجز محل علائم در اندام فوقانی، تفاوت ندارد. با این حال، بیماران RAS سابقه خانوادگی کمتری نسبت به RLS ایدیوپاتیک دارند.  عوامل خطر ژنتیکی RAS ناشناخته است. مطالعات گسترده تر از جمله پیگیری طولانی مدت بیماران RAS مورد نیاز است.

اگر نام عسل را زیاد در این مقاله دیدید، بد نیست سری به فواید شگفت انگیز عسل برای پوست بزنید.