سن فقط یک عدد است

برای پیشرفت و تغییر سن فقط یک عدد است. در این روزها که باشگاه ها و مراکز ورزشی تعطیل هستند، تصمیم گرفتیم به یک داستان های ورزشی قدیمی بپردازیم. در این مقاله داستان زندگی و تلاش های پلی وایارد مربی تیم واترپولو شبه جزیره را می خوانید. پلی وایارد ثابت کرد که سن فقط یک عدد است.

داستان زندگی پلی وایارد

پولی ویارد، مربی و معلم دیرینه دبیرستان میلز، از عصری می گوید که ورزش رسمی برای دختران هنوز رسمی نشده بود و در مراحل ابتدایی خود قرار داشت. داستان را از زبان ایشان بخوانید:

هنگامی که من در دبیرستان بودم واقعا به ما توصیه نمی شد که ورزش کنیم و تیم های ورزشی داشته باشیم. در سال 1972، قوانینی مبنی بر تشکیل تیم های ورزشی بانوان وضع شد (Title IX) اما مدارس این منطقه شروع به اجرای آن نکردند. تا سال 1974، با تاکید به قوانینی که فرصت های برابر ورزش را برای زنان تضمین می کند. وقتی من سال آخر دبیرستان بودم، اولین بازیکنان (در تیم ها) اولین کسانی بودند که در دانشگاه در تیم ورزشی فعالیت می کردند.

همچنین شاید مایل باشید ورزش‌ هایی که طول عمر را بالا می‌برد را مطالعه کنید.

انگیزه واقعی یک زن

فقدان فرصت اما، محبت ویارد را به ورزش فروننشاند. در حقیقت، حدود 40 سال بعد از فارغ التحصیلی از دبیرستان Westmoor، فرصت های ادامه رقابت بطور وسیع و گسترده افزایش یافت. تاحدی که، وایارد و تیمی از باشگاه شبه جزیره واترپولو کشورش برای رفتن به مسابقات قهرمانی جهان واترپلو بانوان 2017 FINA به بوداپست مجارستان رفتند.

شبه جزیره واترپلو باشگاهی است که آموزش های واترپولو رقابتی را برای جوانان و تیم های بزرگسالان ارائه می دهد. 50 تیم از تیم های آن در مسابقات کشوری قهرمانی شرکت می کنند. این تیم “60 ساله ها” که شامل یک بازیکن 74 ساله می شود، متشکل از بازیکنان از بریزبن تا مورگان هیل است که برای تمرین دو بار در هفته در یکجا با هم جمع می شوند. ابتدا در دبیرستان ” Woodside ” تمرین می کردند، اما به دلیل ساخت و ساز در مدرسه، برای آموزش به دبیرستان “Menlo-Atherton” منتقل شده است.

در اینجا مطالعه چگونه به باشگاه ورزشی برگردیم خالی از لطف نیست.

پیرزن یا مربی واترپولو

در حالی که بسیاری از مسابقات شامل تیم هایی هستند که با افراد در گروه سنی خود رقابت می کنند. مسابقات جهانی سه گروه سنی را در رقابت ها در بر دارد که در یک گروه قرار می گیرند. این گروه شامل افراد با سن 50 ، 55 و60 سال است.

وایارد می گوید: فقط به این دلیل که پیرتر می شوید، به این معنی نیست که باید غل بخورید و در نهایت بمیرید. ما تماشاچی اطراف میدان نیستیم. اینجا جای استراحت نیست. همه مشغول تمرین های خود هستند. اینها ورزشکارانی هستند که در ورزش خود جدی هستند. وایارد، به صورت مربی تمام وقت فعالیت می کند و به عنوان سرمربی در بوداپست فعالیت می کند. ایشان در جلساتی که با شاگردانش داشت گفت که او پارسال انگشت شصت خود را شکست و گفت این عجیب نیست که یک خانم ورزشکار با چشمان سیاه و گاهی با بینی شکسته از استخر خارج شوند. این یک فعالیت شدید بدنی است. آسیب های خاص خود را دارد.

از فوتبال تا واترپولو

وایارد، پس از ساخته شدن استخر مدرسه در سال 1974، اولین غریق نجات دبیرستان وستمور بود. وی از سن 12 سالگی مربیگری شنا را انجام می داده است. او که در 12 سال گذشته در تیم واترپلو رقابت می کند، از فوتبال بزرگسالان به تیم شنا روی آورده است. او گفت بسیاری از هم تیمی های واترپلو بازیکنان سابق فوتبال هستند که به دلیل سخت گیری های فوتبال درباره افزایش سن و پیر شدن، واترپولو را ورزشی مهربان تر از فوتبال دیدند و به آن روی آوردند.

او گفت، طی چهار یا پنج سال گذشته، این تیم واقعاً بسیار پیشرفت کرده و رقابتی تر شده است. هنگامی که ما شروع به بازی واترپولو کردیم، سه زن در تیم خود داشتیم که به کلاس هایی می رفتند که چگونه به طور مؤثر شنا کردن را یاد بگیرند. اما ما در حال پیشرفت هستیم و در طول زمان با تمام قدرت از چالش ها عبور می کنیم. تک تک افراد در تیم بهبود یافته اند. هر کس با تمرین قوا و توانایی خود را بهتر کرده است.

برای مطالعه بیشتر می توانید به  بعد از ورزش چی بخوریم؟ مراجعه کنید.

عشق به ورزش

برخلاف بسیاری از مسابقات، تیم شبه جزیره واترپلو برای رسیدن به مسابقات جهانی نیازی به طی کردن مراحل مقدماتی را نداشت. از آنجا که این یک رویداد سطح قهرمانی برای ورزشکاران با سن 40 سال و بالاتر است. تیم ها فقط باید برای ثبت نام پول تهیه کنند و سپس خود را به مسابقات برسانند. هیچ فدراسیون ملی اسپانسر آنان نیست و هزینه های مربوط به مسابقات و رقابت های آنان را پرداخت نمی کند. این یک عشق به ورزش و فعالیت مفید است که این زنان را وادار کرده است که بخواهند در بالاترین سطح رقابت کنند. وایارد گفت که باشگاه شبه جزیره واترپلو هزینه ثبت نام این تیم را پرداخت می کند، اما این وظیفه اعضای تیم است که هزینه های خود را برای رسیدن به رقابت های اروپا متقبل شوند.

اما شبه جزیره واترپولو فقط برای رفتن به مسابقات نیست. اگر افراد رقابت طلب نباشند، این کار پیش نمی رود و ما به هدفمان نمی رسیم.

ما این برنامه را از سال گذشته، برای یک سال و نیم برنامه ریزی کرده ایم. همه توانسته اند به این موضوع توجه کنند. همه ما به تمرین می آییم. فکر نمی کنم اولویت های زندگی های ما مانند گذشته باشد و حتی اهمیت آن ها به همان اندازه که در گذشته زیاد بود همچنان باشد. اولویت های ما که در گذشته بچه ها و مسائل درون خانه بود. امروز اما بچه های ما دیگر کم سن و سال نیستند. نیازی نیست که هم تیمی های خود را مجبور به تمرینات و رقابت های مختلف کنیم.

دوست یا هم تیمی

علاوه بر اینکه رقابتی ماندن در سنی که بسیاری از افراد فعالیت های ورزشی خود را کاهش می دهند، کار بسیار جذابی است. وایارد از دوستی با هم تیمی هایش و هر گونه پیشنهاد ورزشی لذت می برد. ارتباط اعضای تیم اکنون خیلی بیشتر از یک هم تیمی است.

وایارد گفت: من باید با افرادی که واقعاً به آنها اهمیت می دهم ورزش کنم. این مساله باعث شده است که دوستی و همکاری یک پشتوانه و حمایتی عالی برای هر کدام از ما ایجاد کند. ما مراحل مختلف زندگی را پشت سر گذاشته ایم و در تمام مراحل زندگی کنار هم بودیم  و توانستیم در کنار یکدیگر بمانیم. این چیزی است که برای ما با ارزش است. سفر (به مسابقات جهانی) حتما بسیار عالی خواهد بود. من اهمیتی نمی دهم که نتیجه چه شود.

می توانید برای مطالعه کامل تر به نوشیدن قهوه قبل از ورزش خوب است یا بد؟ سری بزنید.