سیاره قابل سکونت هم اندازه زمین در داده های کپلر ناسا

در این مقاله به سیاره قابل سکونت کشف شده می پردازیم که هم اندازه زمین است. این سیاره اخیرا در داده های اولیه کپلر ناسا گزارش شده است.

تیمی از دانشمندان فراتر از اقیانوس اطلس با استفاده از تحلیل مجدد داده های تلسکوپ فضایی کپلر ناسا، یک سیاره به اندازه زمین را در منطقه قابل سکونت ستاره خود، منطقه اطراف یک ستاره کشف کرده اند. یک سیاره صخره ای که منابع آب  در حالت مایع دارد.

آنچه کپلر مشاهده کرد

دانشمندان هنگام جستجوی مشاهدات قدیمی از کپلر، که در سال 2018 بازنشسته شد، این سیاره را با نام کپلر- 1649c کشف کردند. در حالی که جستجوهای قبلی با یک الگوریتم رایانه ای آن را به طور اشتباه سوق می دادند. محققان داده های کپلر را دوباره بررسی و براساس نشانه ها، آن را به رسمیت شناختند. بله، یک سیاره است. از میان تمام سیاراتی که توسط کپلر پیدا شده است. این جهان که در دوردست، در فاصله 300 سال نوری از زمین واقع شده است، بیشتر به اندازه و دمای تخمین زده شده شبیه زمین است.

برای مطالعه بیشتر در زمینه تکنولوژی سری به تکنولوژی با الهام از طبیعت بزنید.

سیاره ای مشابه زمین

این دنیای تازه کشف شده فقط 1.06 برابر بزرگتر از سیاره ما است. همچنین میزان نور ستاره ای که از ستاره میزبانش دریافت می کند 75٪ میزان نوری است که کره زمین از خورشید ما دریافت می کند. به این معنی که دمای سیارات خارج از دنیای ما نیز می تواند شبیه به سیاره ما باشد. اما بر خلاف زمین، دور یک ستاره کوتوله قرمز می گردد. اگرچه هیچ یک از اینها در کهکشان ما مشاهده نشده است. این نوع ستاره به ستاره شعله ور شناخته شده است. به دلیل نوع تابشی که دارد، ممکن است محیط سیاره را برای هر زندگی بالقوه ای چالش برانگیز کند.

توماس زوربوچن، دستیار مدیر ماموریت علمی ناسا در واشنگتن، گفت: “این دنیای جذاب و دوردست، به ما امید بیشتری می بخشد که زمین دیگری در میان ستارگان قرار داشته و در انتظار پیدا شدن است. جمع آوری داده ها توسط مأموریت های ماهواره هایی مانند کپلر و ماهواره بررسی سیاره خارجی (TESS) ادامه دارد. آن ها همچنان به کشف های شگفت انگیز ادامه می دهند. زیرا جامعه علمی توانایی های خود را برای جستجوی سیارات امیدوار کننده سال به سال مجدد مورد بررسی و پالایش قرار می دهد.

هنوز برای کپلر- 1649c چیزهای زیادی ناشناخته است. از جمله جو یا اتمسفر آن که می تواند دمای سیاره تأثیر بگذارد. مانند تمام مقادیر نجوم هنگام مطالعه اجرام دور، هنوز محاسبات فعلی از اندازه این سیاره محدوده قابل توجهی از خطا دارد. اما براساس آنچه مشخص است، اطلاعات کپلر- 1649c مخصوصاً برای دانشمنداني که به دنبال جهان هايي با شرايط بالقوه قابل سكونت هستند، بسیار جذاب بوده است.

همچنین می توانید کارهای عادی که فضانوردان نمی‌توانند انجام دهند را مطالعه کنید.

اولین سیارات فراخورشیدی مشابه زمین

سیارات فراخورشیدی دیگری وجود دارد که تخمین زده می شود از نظر اندازه به اندازه به زمین نزدیکتر باشند. مانند TRAPPIST-1f و طبق برخی محاسبات برخی دیگر ممکن است از نظر دمای اتمسفر خود به زمین شبیه باشند. مانند TRAPPIST-1d و TOI 700d.  اما هیچ سیاره ای وجود ندارد که در هر دو این مقادیر به زمین نزدیکتر باشد که همچنین قابل سکونت نیز باشد.

اندرو وندبرگ محقق گفت: از بین تمام سیارات نامناسب که ما کشف کردیم، این سیاره بسیار جالب است. نه فقط به این دلیل که در منطقه قابل سکونت و اندازه زمین قرار دارد. بلکه به دلیل نحوه تعامل آن با سیارات همسایه اش است. در دانشگاه تگزاس نویسنده مقاله ای این جمله را در مجله ستاره شناسی فیزیکی منتشر کرد. اگر ما کارهای الگوریتم را با دست بررسی نمی کردیم، آن را از دست می دادیم.

کپلر- 1649c در نزدیکی ستاره کوتوله قرمز کوچک می گردد. به طوری که یک سال در کپلر- 1649c معادل تنها 19.5 روز زمین است. این کهکشان دارای سیاره سنگی دیگری با تقریباً همان اندازه است. اما این سیاره درفاصله حدود نیمی از فاصله کپلر- 1649c از ستاره قرمز به دور مدار آن می چرخد. شبیه به چرخش زهره به دور خورشید است که درست در حدود نیمی از فاصله زمین تا خورشید قرار دارد. ستاره های کوتوله قرمز از جمله رایج ترین ستاره ها در کهکشان ها هستند. به این معنی که سیارات مانند این می توانند متداول تر از آنچه قبلاً تصور می کردیم باشد.

شاید در این قسمت مطالعه آنچه یادگیری مجازی ندارد خالی از لطف نباشد.

به دنبال نتایج مثبت اما غلط

پیش از این، دانشمندان درمورد ماموریت کپلر الگوریتمی به نام Robovetter را برای کمک به مرتب سازی تعداد زیادی از داده های تولید شده توسط فضاپیمای کپلر تهیه کردند. کپلر مدیریت شده توسط مرکز تحقیقات آمس ناسا در سیلیکون ولی کالیفرنیا است. کپلر با استفاده از روش ترانزیت سیارات را جستجو کرد. به ستاره ها خیره شد و در حالی که سیارات در مقابل ستاره های میزبان خود عبور می کردند به دنبال اطلاعات روشنی از معیارهای مورد بررسی در آنها بود.

ستاره شناسان با تعداد زیادی سیگنال ها و روش های مختلف، پی بردند که  که این الگوریتم اشتباه می کند و نیاز به بررسی مجدد دارد. یکی از کارهای گروه تحقیقاتی بررسی داده های مثبت اما غلط کپلربوده است. این تیم کار Robovetter را بررسی می کنند. با بررسی هر نتیجه مثبت اما غلط اطمینان حاصل می کنند که آنها واقعاً سیاره واقعی هستند و یا خطا هستند. تمامی احتمالات بالقوه بررسی شد تا وجود خطا مشخص شود. همانطور که معلوم است، Robovetter  کپلر- 1649c را تایید نکرد.

سیاره سوم احتمالی

کپلر- 1649c نه تنها از نظر اندازه و انرژی دریافتی از ستاره خود یکی از بهترین سیارات مشابه زمین است. بلکه نمای کاملاً جدیدی از کهکشان خانه خود ارائه می دهد. به ازای هر نه بار گردش سیاره بیرونی به دور ستاره میزبان، سیاره داخلی تقریباً چهار بار در مدار می چرخد. این واقعیت که مدارهایشان با چنین نسبت پایداری مطابقت دارد، نشان می دهد که خود سیستم بسیار پایدار است و احتمالاً برای مدت طولانی زنده می ماند.

تقریبا نسبت های دوره یا گردش کامل اغلب توسط پدیده ای به نام رزونانس مداری ایجاد می شود. اما نسبت نه به چهار در بین سیستم های سیاره ای نسبتاً بی نظیر است. معمولاً رزونانس مداری به نسبت هایی مانند دو به یک یا سه به دو منجر می شوند. اگرچه تأیید نشده است، اما نادر بودن این نسبت می تواند به حضور یک سیاره میانی که با آن سیارات داخلی و خارجی در همزمانی می چرخند، اشاره کند. این موضوع یک جفت رزونانس سه به دو ایجاد کند.

برای مطالعه بیشتر در زمینه داستان به سن فقط یک عدد است رجوع کنید.