نقاشی مینیاتوری ایرانی

نقاشی مینیاتوری یکی از هنرهایی است که توانایی به تصویر کشیدن تمام طبیعت را در شکل های کوچک دارد. در این مقاله در مورد نقاشی مینیاتوری ایرانی صحبت خواهیم کرد.

مینیاتور در ایران

دوره تاریخی مینیاتور ایران به زمان ظهور اسلام بر می گردد. اما می توان گفت وقتی ایرانیان در قرن سوم هجری توانستند وارد دربار عباسیان شوند. نقاشی ایرانی پس از یک دوره رکود دوباره به کار گرفته شد.

در این قسمت مطالعه ارزش های اصلی شخصیتی را به شما پیشنهاد می کنیم.

تاریخچه مینیاتور ایرانی

گرایش ایرانیان به هنر مربوط به دوره غارها است. حدود 8 تا 10 هزار سال پیش که نمایش صحنه های شکار هنوز در “لرستان”، “سیالک” و دیگر مکان های باستانی مشهود است.

اعتقاد بر این است که پیامبر ایرانی، مانی که او نیز یک هنرمند مشهور بود، در قرن 3 پیشگام در مینیاتور بود. زیرا کتاب او با چهره های ریز طراحی شده است. با این حال، اسناد مختصری از مینیاتور ایرانی مربوط به دوران قبل از اسلام وجود دارد.

اوج هنر مینیاتور

پس از حمله مغول ها، نقاشی مینیاتور در ایران تحت تأثیر آسیای شرقی قرار گرفت. این تاثیر در چهره های انسانی و چهره های آنها کاملاً مشهود است. اگرچه ایرانیان تکنیک ها و مضامین خود را توسعه دادند. مینیاتور از قرن سیزدهم به ژانر برجسته ای بدل شد. در سده های 15 و شانزدهم به اوج شهرت خود رسید. خیلی زود، مینیاتور فارسی در میان سایر مینیاتورهای اسلامی به ویژه مینیاتورهای عثمانی در ترکیه و مینیاتورهای مغول در قاره هند رواج پیدا کرد.

پس از اسلام

در دوره اسلامی زمانی که مینیاتور ایرانی به شکلی چشمگیر رونق گرفت. مدارس مختلف مستقل به وجود آمد. که هر یک نمایانگر ویژگی های منحصر به فرد بود. از مشهورترین آنها می توان به مدرسه تبریز، مدرسه بغداد، مدرسه شیراز و مدرسه مظفریان اشاره کرد. بسیاری از داستان ها و اشعار کهن ایرانی، فردوسی، سعدی، نظامى و حافظ در نقاشی های کوچک توسط هنرمندان بزرگ این دوره به تصویر کشیده شده است.

سیر تحولات مینیاتور ایرانی در اواخر دوره صفویه در ایران متوقف شد. زیرا پادشاهان صفوی به سبک های غربی جذب می شدند و این هنر وارد دوره جدیدی شد.

البته برخی معتقدند که قبل از اسلام نیز هنر مینیاتوری وجود داشته و در دوره های بعدی مبهم تر می شود.

اگر مایل به مطالعه هستید، ذهن و احساس دیگران را از روی حرکات غیرکلامی بخوانیم را به شما پیشنهاد می کنیم.

ویژگی های مینیاتور ایرانی

“مینیاتور” یک اصطلاح فرانسوی به معنای “ماکت کوچک طبیعت” است. اما مینیاتور ایرانی تفاوت های اساسی با آنچه در آسیای شرقی و اروپا به آن مینیاتور گفته می شود دارد. در حقیقت، شباهت بین مینیاتورهای ایرانی و کشورهای چین، ژاپن و اروپا بسیار اندک است. ویژگی های منحصر به فرد دیگری نیز در مورد مینیاتور ایرانی وجود دارد.

جزئیات ظریف و غنی

 اولین مورد، جزئیات ظریف و غنی آن است. به رغم کوچک بودن اندازه، هیچ جزئیاتی از دست این هنرمند که چشم هر بیننده را به خود جلب می کند، از دست نرفته است. برخی از نقاشی ها چنان ظریف هستند که برای دیدن زیبایی های آن به یک ذره بین احتیاج دارید.

بدون تکنیک دیدگاه

دومین ویژگی این است که در مینیاتور ایرانی هیچ تکنیک چشم انداز مورد استفاده قرار نمی گیرد. عناصر فقط روی یک سطح صاف پوشیده شده اند. به نظر می رسد برای کسانی که به سبک های غربی نقاشی عادت کرده اند، جذاب باشد.

تصاویر نسخه های خطی ایرانی

به این موارد اضافه شده است که مینیاتور در ایران نه تنها مربوط به یک اثر هنری جداگانه است بلکه به برخی از تصاویر برای نسخه های خطی ایرانی نیز اشاره دارد. به عنوان مثال در حاشیه کتاب های شعر. این نوع هنر از ابتدای قرن چهاردهم میلادی رواج پیدا کرد. کتاب های دست نویس با صحنه های شکار، میادین نبرد و اعیاد آراسته می شدند.

اگر به موضوعات روانشناسی علاقه مندید، مطالعه شخصیت شناسی بر اساس ویژگی‌های ظاهری صورت خالی از لطف نیست.

کجا می توان مینیاتور خوب ایرانی را مشاهده کرد؟

مینیاتور ایرانی با اختصاص دادن خود به آراستن به کتاب و مقاله شروع شد. با این حال، بعدها راه خود را برای طراحی دیوارهای ساختمان شکوه پیدا کرد. در دوره امپراطوری اشکانی و ساسانیان در دوران قبل از اسلام، دیوارهای کاخ های پادشاهان با هنر مینیاتوری مزین شده بودند. متأسفانه چیزی از این ساخت ها نمانده است. در دوره اسلامی هنگامی که هنر مینیاتور رونق گرفت. پادشاهان صفوی توجه خاصی به هنر مینیاتور کردند. به همین دلیل است که بسیاری از بناهای تاریخی این دوره با نقاشی های حیرت انگیز ایرانی زیبا شده است.

از آنجا که اصفهان در زمان صفویه پایتخت ایران بود. این شهر بهترین مکان برای دیدن مینیاتورهای ایرانی است. چهل ستون، عالی قاپو، هشت بهشت​​، بازار قیصاری در اصفهان، خانه بروجردی در کاشان و چهل ستون در قزوین بهترین نمونه های مینیاتور ایرانی در ایران را نشان می دهد.

مهارت در نقاشی مینیاتوری

شیوه های نقاشی مینیاتور در ایران بسیار متنوع است. هر یک از نقاشان مشهور مینیاتور تغییراتی در روش ها و شیوه های رایج ایجاد کرده است.

استادان نقاشی مینیاتور ایران

مینیاتور هنرمندی است که آنچه را که فکر می کند، بیننده علاقه ای به دیدن آن دارد و به هیچ وجه تابع مقررات و مقررات حاکم بر فضای نقاشی نیست. از بزرگ ترین استادان نقاشی مینیاتور رضا عباسی است. او مربوط به دوران صفویه است. «سلطان محمد» و «میرزا علی» از جمله نقاشان سطح اول هستند. «محمود فرشچیان» و «محمدباقر آقامیری» از جمله هنرمندان برجسته هنرهای جدید هنری هستند.

همچنین می توانید  چطور نقاط ضعف خود را به نقاط قوت تبدیل کنیم را مطلاعه کنید.

رنگ ها در مینیاتور

در مینیاتور دو نوع رنگ وجود دارد

1. رنگهای معنوی

 که معمولاً با کارهای ظریف و ظریف هنری ساخته می شوند. منعکس کننده احساسات کوشا و انسانی هنرمند هستند. علاوه بر این، از آنها برای تجسم حالات درونی و بیان احساساتی که ریشه در خلوص طبیعت آدمی دارند، استفاده می شود.

2. رنگهای فیزیکی

از این نوع رنگ که متمرکز تر و پایدارتر است برای ساخت تابلوهای فعال استفاده می شود. منعکس کننده آن ویژگی هایی است که با احساسات لطیف انسان مغایرت دارد.

عناصر نقاشی مینیاتوری

طرح های تمثیلی پرندگان و حیوانات، به همراه نقوش شاخه ها، گل ها، برگ ها بخش مهمی از مینیاتور را تشکیل می دهد.